در این ایام قرنطینه من به بهترین تفریحم کتابخوانی می پرداختم و دختر به تماشای فیلم . به در خواست دختر با او به تماشای یکی از فیلمها نشستم . اول به عشق تنقلات به او ملحق شدم و بعد از آن برای خود فیلم . هر سه روز یکبار لیستی از فیلمها و سریالهای خارجی که اسکار گرفته یا کاندید جوایز ارزنده بوده اند تهیه می کند و با مراجعه به سی دی فروشی محله آنها را در فلش ریخته و می بینیم. فیلمنامه های خوب، در کنار بازی بازیگرانی حرفه ای بارها مرا به گریه انداخته اند . یکبار یک ربع بعد از پایان فیلم اشکهای من همچنان می ریخت دختر فیلمی پنهانی از من تهیه کرده و برای گروه خانوادگیمان ارسال کرده است و سوژه ی خنده ی آنها شده ام. در زمان دانشجویی و در خوابگاه، دوستی داشتم که همشهری من هم بود در واقع چون همشهری بودیم به هم نزدیک شدیم و بعد رفاقتی پیدا کردیم کم نظیر .هیچ کس به اندازه ی او مرا نمی خنداند . بسیار خالص و مهربان و بانمک بود . عجیب بود که هرگز شوخی نمی کرد اما حرفهای جدیش آنقدر خنده دار بود که اشک مرا در می آورد . چند روزی است که بسیار به او فکر می کنم ودلتنگش شده ام . او فرزند آخر خانواده بود پدر و مادرش پیر بودند . همیشه از مادرش چیزهایی تعریف می کرد که ما بسیار تعجب می کردیم .مثلا می گفت مادرش اگر در سریالها کسی بمیرد تا هفته ی بعد که قسمت بعدی است برایش قرآن می خواند ، و اگر باریگر مرحوم را در فیلم دیگری ببیند می گوید چقدر شبیه خدابیامرز فلانی است و هر چه بگویند که خودش است قبول نمی کند و می گوید او مرده است . و همینطور نی را که در فیلمهای مختلف همسران مختلف دارند مادرش دشنام می دهند که این خودش آدم نیست و گر نه سه بار طلاقش نمی دادند .من با شنیدن حرفهایش بسیار می خندیدم و باور نمی کردم کسی اینقدر ساده باشد . بعدها که مادرش را دیدم یکی از مریدانش شدم . و حالا همانند پیر و مرادم رفتار می کنم !!!. شاید روزی دخترم برای دوستانش این چیزها را تعریف کند و آنها همین فکر را در مورد من داشته باشد کسی که از زمان جا مانده است . به نظر من این هنرمند است که ما را از زمان جدا می کند و با خود می برد ، آنقدر که خود را در کنارش می پنداریم نه در پشت صفحه ای شیشه ای .!!!
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت